Pendulum sanguineum osculat aethera
Deinde terram — sic per saecula saecula
Diluvium pietatis, siccitas odii
Alternantur rhythmo antiquo proelii
Luna crescens, decrescens, eadem semper —
Sic et gentes nostrae variant semper
Quod adoratur hodie, cras comburitur
Quod comburitur hodie, cras adoratur
Maiorum gloria fulget, non culpa, per aevum!
Imperium nostrum dominat per orbem terrarum!
Civitas divina, ex nihilo creata...
Nostras manibus terra est domata!
Panem offerimus — ungues nos accipiunt!
Gratiam porrigimus — dentes nos despiciunt!
Nostra clementia volat super victis...
Et adhuc clamant: “Sanguinem pro delictis!”
Catenis fractis, libertas non advenit
Promissa vana — spes nostra defecit
Terra aliena nos tenet invitos
Nec patria, nec exules — sed perditos!
Memoria doloris in mente manet
Iniuria praeterita semper ardet
Vocem nostram mundo demonstramus
Identitate nostra fideliter stamus!
Argentum silentium emit, non veritatem
Nummis cicatrices teguntur, non sanitatem
Pax frigida, sicut nox hiberna, cadit —
Umbras longissimas, quae solum non radit
Sub lucerna pacis falsae, suspicio manet
In calice reconciliationis, fel ardet
Sed in tenebris, ignis discors lucescit
Ex conflictu aperto, veritas crescit
Nam in flammis hostilis, aurum purificatur
In dissensu sincero, sapientia elevatur
Diversitas nostra — dolor noster — robur dat
Ex vulnere communi... flos novus exstat
Share this post